تئاتر ابزورد یا تئاتر پوچی (2)

تئاتر ابزورد یا تئاتر پوچی بیش تر به آثار نمایشی نویسندگانی چون آرتور آدامف، ساموئل بکت، ژان ژنه، اوژن یونسکو، هارولد پینتر و ادوارد آلبی گفته می‌شود و شاخه‌ی مهمی از ادبیات پوچی به شمار می‌رود.

 

بنا بر تفکر این گونه نمایش‌نامه‌نویسان، انسان بریده شده از اعتقادات مذهبی و معنوی، و آگاه به پوچی اعتقاداتی که آن‌ها را فریب می‌دادند، در جهانی خالی از معنا و هدف، فقط دل‌خوش به امیدهایی در فراسوی زندگی ملالت‌بار و بی‌معنی، دست و پا می‌زند.

 

بهترین نمونه‌ی این انسان های سرگشته و خودفریب . . . ولگردهای نمایش‌نامه‌ی "در انتظار گودو" ساموئل بکت هستند. موضوع این نمایش نامه که اولین نمایشنامه تئاتر پوچی است و نخستین بار در سال 1957 به اجرا درآمد بر محور انتظار دو ولگرد بیکاره (ولادیمیر و استراگون) دور میزند. نمایشنامه با انتظار این دو برای آمدن شخص مرموزی به نام گودو آغاز میشود.

 

ساختار نمایشنامه های پوچی :

-         فاقد عناصر داستانی کلاسیک است.

-         در تمام نمایشنامه هیچ حادثه ی عینی مهمی رخ نمیدهد.

-         تماشاگران فقط ناظر گفت و گوهای بی معنی و بی ربط، و حرکات تکراری و بیثمر بازیگران هستند.

-         حرکات و کلمات به قدری تکراری میشود تا احساس پوچی و بی معنی در تماشاگر برانگیخته شود و او درمیابد که نمایش به پایانی نخواهد رسید.

-         سیر حوادث معمولا فاقد رابطه علت و معلولی است.

 

نمایشنامه نویسان مشهور تئاتر پوچی :

 

ساموئل بکت : در انتظار گودو - آخر بازی

اوژن یونسکو : کردگن - صندلی ها - مستاجر جدید - تشنگی و گشنگی

ژان رنه : کلفت ها

ادوارد آلبی: ماجراهای باغ وحش - چه کسی از ویرجیانا ولف میترسد

جان ازبرن : با خشم به گذشته بنگر

هارولد پینتر : جشن تولد

 

در آثار برخی از نمایشنامه نویسان این نوع تئاتر از جمله هارولد پینتر، ژان رنه، ادوارد آلبی و اوژن یونسکو حالت دوگانه ای از شوخی و اندوه یافت میشود که میتوان آن را "زهرخند" نامید.

 

 

برگرفته از

سیناپس: مشق فرهنگ - گروه نمایش