کمدین: بازیگری است با استعداد و مسلط به تمام تکنیک بازیگری و با تجربه فراوان، که ضمناً باید صاحب ذوق و قریحه طبیعی و حافظه قوی باشد. کار زیاد و هوش و فراست فراوان لازم دارد. کمدین باید پیوسته درآموزش خود بکوشد. به زبانی که سخن می گوید باید تسلط کامل داشته باشد.
در درام بازیگر آسان تر ایجاد گرمی، هیجان و حرکت می کند ولی در کمدی یک بازیگر کمدی (کمدین) باید. . .
ارسطو در هنر شاعری می نویسد: کمدی تقلید کسانی است که از حد متعارف برتر باشند. ولی نه از حیث هرگونه عیب (نقص) بلکه فقط از حیث زشتی های خنده آور. و عیب یا خطائی را خنده آور می گوییم که درد و گزندی به کسی نرساند، چنانکه نقاب هائی که بر چهره می گذراند، زشت و بد شکل است، لیکن موجب خنده می شود وکسی را رنج و زیان نمی رساند.[1]
کمدی احتیاج به تکنیکی مخصوص دارد. موقعیت های کمیک نیز احتیاج به صمیمت دارند و فکر اصلی آن باید روشن باشد. در غیر این صورت . . .
کمدی محصول تفکر انتزاعی انسان و تقلید او از اعمال مذموم اجتماعی است که گاه برای سرگرمی و گاه نگاهی اصلاح گرایانه و انتقادی به روابط اجتماعی نوع بشر دارد. انسان به عنوان موجودی اندیشه خواه و اندیشه ورز از دیرباز همواره به دنبال تنوع در لایه های زندگی اجتماعی خود بوده و در این راه برای گریز از تکرار و خمودگی و تنوع بخشی به زندگی خود، همواره از ابزارهای خاصی استفاده کرده است.
نمایش در تعریفی کلی به معنی . . .
