تئاتر یکی ازهنرهای هفتگانه است. کسانی که درباره بوجود آمدن تئاتر جستجو کرده اند، میگویند سر چشمه آن از آیین هاست .
آیین به مراسم مذهبی و اجتماعی می گویند. مثل مراسم عروسی یا مراسم سینه زنی در ماه محرم در ایران و مراسم رقص های مخصوص در کشورهای دیگر .
انسان همیشه دوست داشته است به اتفاقاتی که خارج از اراده و میل اوست تسلط داشته باشد و این ویژگی اصلی تآتر است.
تعریف تئاتر از نظر اریک بنتلی . . .
تئاتر پوچی هیچ گاه به عنوان مکتبی واحد به وجود نیامد، بلکه مرکب از گروهی نمایشنامه نویس بود که کم و بیش در زمان واحدی ظهور یافتند و تقریبا دیدگاه مشابهی نسبت به زندگی داشتند.
آنچه به این گروه اهمیت می بخشید، نظر بدبینانه ی آنها نسبت به هستی نبود، چه این کار پیش از آن ها در روزگار اوریپید شده بود. مهم این حقیقت بود که کوشیدند "شکل" نمایش را با مضمون یا محتوای آن تطبیق دهند.
به بیان دیگر این گروه ظاهرا معتقد بودند که اگر زندگی بی معنا و پوچ است این پوچی را فقط می توان به کمک شکلی به همان قدر پوچ و بی معنا بیان کرد. از این حیث آن ها وارثان هنری مکتب دادائیسم بودند.
مشهورترین نمایشنامه نویسان این سبک ساموئل بکت با نمایشنامه های معروفی همچون "در انتظار گودو" و "پایان بازی" و اوژن یونسکو با نمایشنامه هایی چون "آوازه خوان طاس" و "صندلی ها " هستند. اصطلاح پوچی را – به معنی بیان هستی بی معنی و کوشش های بیهوده ی انسان – برای نخستین بار آلبر کامو درمقاله اش به نام "اسطوره ی سیزیف" برای شرح موقعیت انسان به کار برد. بنا به اساطیر یونان، سیزیف به سبب گناهی که مرتکب شده است، محکوم است تا ابد تخته سنگی را از دامنه ی کوهی به طور دائم از پایین به بالا حمل کند، اما وقتی سنگ با زحمت زیاد به قله کوه برده می شود، دوباره به پایین می غلطد، و سیزیف ناگزیر است تا کار خود را دوباره تکرار کند. کار سیزیف نمادی از بیهودگی و بی حاصلی است.
تئاتر ابزورد یا تئاتر پوچی بیش تر به آثار نمایشی نویسندگانی چون آرتور آدامف، ساموئل بکت، ژان ژنه، اوژن یونسکو، هارولد پینتر و ادوارد آلبی گفته می‌شود و شاخه‌ی مهمی از ادبیات پوچی به شمار می‌رود.
بنا بر تفکر این گونه نمایش‌نامه‌نویسان، انسان بریده شده از اعتقادات مذهبی و معنوی، و آگاه به پوچی اعتقاداتی که آنها را فریب می‌دادند، در جهانی خالی از معنا و هدف، فقط دل‌خوش به امیدهایی در فراسوی زندگی ملالت‌بار و بی‌معنی، دست و پا می‌زند.
بهترین نمونه‌ی این انسان های سرگشته و خودفریب . . .
بلک باکس یا جعبه سیاه سیاه عبارت است از یک سالن اجرای نمایش مکعب شکل که دیواره های آن به رنگ سیاه رنگ آمیزی شده باشد. تمامی امکانات این سالن نظیر صحنه، نور پردازی، ماشینری، محل قرار گیری تماشاگران و ... بایستی پرتابل و قابل حرکت باشند .
جعبه سیاه نشانگر محیطی تهی از هر چیز مزاحم است و به کارگردان این امکان را میدهد تا . . .
