Black Box یا جعبه سیاه
بلک باکس یا جعبه سیاه سیاه عبارت است از یک سالن اجرای نمایش مکعب شکل که دیواره های آن به رنگ سیاه رنگ آمیزی شده باشد. تمامی امکانات این سالن نظیر صحنه، نور پردازی، ماشینری، محل قرار گیری تماشاگران و ... بایستی پرتابل و قابل حرکت باشند .
جعبه سیاه نشانگر محیطی تهی از هر چیز مزاحم است و به کارگردان این امکان را میدهد تا . . . بر اساس نیاز های اجرای خود بتواند هر صحنه ای را، به هر شکلی که میخواهد – متعارف یا غیر متعارف – درون آن طراحی کند. طراحی گوناگون کارگردانان مختلف، نیاز به پرتابل بودن تمامی امکانات بلک باکس را دو چندان میکند، چرا که هر کارگردان و هر اجرا ممکن است بنا به ضرورت خود دارای طراحی گوناگونی باشد و سالن بایستی این قابلیت را داشته باشد تا با جابجایی صحنه، نور و صدا، ماشینری، محل قرار گیری تماشاگران و ... بتوان فضاهای مختلفی را خلق کرد.
از آن گذشته با نیازهای اجراهای نامتعارف تئاتری، جعبه سیاه میتواند قابلیت های گوناگونی نظیر:
- دگرگونی ساختار اجرایی متن و ایجاد شکل اجرایی متفاوت
- اجرای همزمان قسمت هایی از نمایش در بخش های مختلف سالن
- اجرای همزمان نمایش در ارتفاعات گوناگون
- جابجایی تماشاگر و اجرا درحین اجرا برای ارائه زاویه دید های مختلف به مخاطب
- استفاده از تماشاگر به عنوان عنصری از اجرا و همراه کردن وی برای شرکت در اجرای نمایش
- مبهوت ساختن تماشاگر با طراحی های نامتعارف جهت رسیدن به نتیجه دلخواه
- و....
را برای کارگردان فراهم سازد .
مهمتر از همه، اصلی ترین خصوصیت سالن های بلک باکس که به آن ها سالن های همه کاره نیز اطلاق میشود این است که کارگردان نمایش – به مانند سالن های قاب عکسی و یا میدانی – با هیچ پیش فرض و یا باید و نبایدی روبرو نخواهد بود و به طور کاملا آزادانه و فارغ از معماری کلیشه ای سالن های تئاتر به طراحی خود میپردازد.
